Aşk, kaçırılan fırsatlar ve geçişken kimlikler, İranlı auteur Abbas Kiarostami'nin Cannes'da yarışan son yapıtının ana çatısını oluşturuyor. Toskana'da geçen bir aşk öyküsünü anlattığı Certified Copy / Aslı Gibidir'in ardından Kiarostami bu kez Japonya'da, insanı şaşırtan, tuhaf bir ilişki üçgenini gözlemliyor. Eskort kız Akiko ile emekli profesör Takaşi'nin ilk karşılaşmaları pek beklenildiği gibi sonuçlanmaz. Bu ilk buluşmanın arkasından işin içine bir de Akiko'nun maço erkek arkadaşı girince bu üçlünün üstlendikleri roller arzuları, talepleri, yakınlık ihtiyaçları doğrultusunda 24 saat boyunca değişip durur.

Endonezyalı bir kameraman ile Japon bir psikopat internet üzerinden tanışırlar, başta ortak bir yanları olmasa da ikisini birleştiren yegane şey acımasız seri katiller olmalarıdır. İşledikleri cinayetlerde hem rekabet eden hem de birbirlerine “danışmanlık desteği” veren bu cani adamları beyaz perdeye taşıyan film, korku ve gerilim türlerini başarılı bir biçimde harmanlıyor.

Cottontail sevgi, kabullenme ve ailedeki kayıpların evrensel bir portresini çiziyor. Eşi Akiko’nun ölümünden sonra Kenzaburo ile yetişkin oğlu Toshi, neredeyse öbür dünyadan saydıkları bir mektup alırlar. Akiko, eşinden ve oğlundan küllerini çocukken en çok sevdiği yere, İngiltere’deki Windermere Gölü’ne serpmelerini istemektedir. Bu beklenmedik talep karşısında şaşıran iki adam, Akiko’nun son arzusunu yerine getirmek için Tokyo’dan İngiltere’ye giderler. Ancak Kenzaburo’nun yolculuğu tüm ailesinden zorlu olacaktır. İngiliz-İrlandalı yönetmen Patrick Dickinson uçsuz bucaksız taşraya, insanlığa ve aile bağlarına odaklanan bu ilk uzun metrajında usta Japon sinemacı Ozu’yu anımsatan insancıl bir zarafet yakalıyor.