Kentli ve zengin bir kadın olan Giulietta, yaz mevsimini Fregene’deki evinde geçirir. Manastırda eğitim görmüş olan Giulietta, dedesinin bir balerinle kaçtığı günü hafızasından silememiştir. Giulietta’nın Giorgio’yla evlilik yıldönümleri nedeniyle düzenlenen partide ruh çağırma seansı düzenlenir. Müstehcen ve erotik hayaletler çağrılır; fakat hayaletlerden birinin Giulietta’ya hakaretler yağdırması üzerine, Giulietta, Giorgio’nun kendisini onunla aldattığı gibi bir fikre kapılır ve kadının kimliği krize sebebiyet verir. Giulietta bu hayaletli evde, iyi yetişmiş sofu ve yasaklamalar arasında, kafasındaki çelişkilerle baş başa kalır. Giulietta’nın komşusu Susy, onu evine davet eder. Giulietta burada, kocasının onu somut bir şekilde aldattığını öğrendikten sonra, onu huzursuz eden şeyleri anlatıp, içini dökerek nihayet rahatlamayı başarır. Bu suçun verdiği hisler onu kaçmaya sevk eder ve bu zıt görüntüler beynini altüst eder.

Canterbury'e giden bir grup keşiş, yolda vakit öldürmek için birbirlerine öyküler anlatmaya başlarlar. Fakat bütün bu öykülerin ortak bir yanı vardır: hepsi de son derece açık saçık öykülerdir. Bu noktadan itibaren sırayla anlatılan öyküleri dinlemeye ve izlemeye başlarız. Açık saçık olmalarının yanında aslında hepsi de, kilise ve papazların yaşam tarzlarına yöneltilen bir eleştiri ve insan doğasında bulunan zaafların mizahi bir yoldan ele alınmasını içermektedir.