Aksi ve huysuz Arthur, kanserle boğuşan çok sevdiği karısı Marion'un ısrarıyla yerel bir koroya katılır. Arthur, karısının neden böyle alışılmadık bir koroda aptal şarkılar söylemek istediğini anlayamaz. Koronun genç ve güzel şefi Elizabeth, tüm gruba yaşam sevgisi ve enerji aşılarken, Arthur kendisine hiçbir şey için geç olmadığını ispatlayacaktır.

Dünya, 2027: Gelecek için umut gittikçe önemini kaybeden bir kaynak oluyor. Son doğan bebeğin üzerinden neredeyse 19 yıl geçmiş ve açıklanamayan evrensel çocuksuzluk her geçen yıl beşeriyet sınırlarını, gelecekteki tüm haklarından vazgeçirmeye yaklaştırmıştır. Çoğu insan kaçınılmazı benimsemeyi seçip, ayrılıkçılığın, kanunsuzluğun ve nihilizmin içine çekilirken, diğerleri birleşik bir gezegen ve yavaş yavaş azalan nüfus için mücadeleye devam eder.