Liman şehri Séte... 60 yaşında çökmüş bir adam olduğu halde hala tersanede çalışan Süleyman'ın işi her geçen yıl daha da güçleşmektedir. Karısından boşanmış olsa da ailesine yakın olmak için elinden geleni yapar. Ayrılıklar ve çekişmelerle dolu bir geçmiş daima kendini hissettirir ve parasal sıkıntılar tüm zorlukların üzerine tuz biber eker. Bu zor zamanlarda sanki her şey Süleyman'ın çaresizliğini ve acizliğini arttırmaktadır. Sürekli olarak tek çıkış yolunu düşünür: kendi işini kurmak, yani bir lokanta açmak... Ama bu planını hayata geçirmesi hiç de kolay değildir, yetersiz ve düzensiz geliriyle ihtiyacı olan sermayeyi denkleştirmesi neredeyse imkansız gibidir. Ama bu hayal kurmasına ve hayalini başta ailesi olmak üzere çevresindekilere anlatmasına engel değildir. Zamanla ailenin biraraya gelip destek vermesiyle bu proje, ailenin her üyesi için daha iyi bir yaşamın simgesi olur...

Günümüzün Beyrut’u. 11 yaşındaki Filistinli Warai, doğduğundan beri evlerin yıllar boyunca üst üste kurulduğu küçük bir mülteci kentinde ailesiyle birlikte yaşamaktadır. Çok sevdiği büyükbabası Sidi, 1948’de evinden kovulduktan sonra kampa yerleşmiş ilk insanlardan biridir. Umudunu yitirdiği bir gün büyükbabası Warai’ye Galile’deki terk etmek zorunda kaldığı eski evinin anahtarını verir. Dedesinin hikayeleriyle büyüyen Warai kamp çevresinde kayıp umutlarını ararken yaşadıklarını nesilden nesile aktaracaktır.

15 yaşındaki Adèle'in emin olduğu iki şey vardır; o bir kızdır ve kızlar erkeklerle çıkar. Bir gün büyük meydanda Emma'nın mavi saçlarını farkediverir ve işte o an hayatının değişeceğini anlar. Kendi ergenlik sorularıyla yapayalnız, bakışlarını kendine ve başkalarının bakışlarını kendine çevirir. Emma'yla yaşadığı aşkı bir kadın olarak, bir yetişkin olarak yaşamaktadır. Fakat Adèle ne kendisiyle ne ailesiyle ne de bu absürt dünyayla barış yapmayı becerememektedir.